Afgelopen week was een intense week voor me. Na een hoogtepunt van een hele mooie Reiki master dag, en met de energie van de volle maan in Weegschaal, maakte ik een diepe duik in mijn onbewuste waardoor schaduwstukken naar het licht kwamen. Wat natuurlijk een ongelooflijke potentie heeft om nog meer in mijn kracht te staan en mijn verlangens en dromen te kunnen leven..
Maar voor transformatie komt eerst de pijn. Er waren zoveel emoties voelbaar in mijn lichaam en inzichten popten de hele dag omhoog. Schaduwstukken die naar het licht wilden komen. Het ging met zo’n tempo dat het me enigszins overviel en me enorm uitdaagde om hier met aandacht door heen te bewegen, zonder in een verhaal te vervallen of me slachtoffer te voelen. Wat mij natuurlijk ook nog wel eens even gebeurt..
Op een gegeven moment ging ik tekenen met mijn zoontje. Ik ga dan intuïtief tekenen. Waar ik normaal veel rondingen teken, begon ik meer harde lijnen te tekenen. Dat viel me op. En ik merkte dat ik zin had om te gaan krassen.. Oe wat heerlijk! Volgens mij wil dit me iets vertellen. He.. Ik ben eigenlijk boos. Waarom gebruik ik nog zoveel kleur? Ik ga even heel donker zwart krassen! Mag het even lelijk zijn? Het hoeft niet altijd mooi. Je mag boos zijn.. bevrijdend!
Door expressie te geven aan wat er van binnen eigenlijk voelbaar was, ontstond ruimte en zachtheid dat dit er mag zijn. Daarna begon ik vanzelf weer rondingen te tekenen en ontstond een natuurwezentje. De hele week voelde ik vlagen van boosheid, een emoties die ik vroeger niet altijd herkende, onderdrukte en een oordeel over had. Maar boos zijn is een natuurlijke emotie, je mag boos zijn! Het is juist een katalysator voor verandering.
Als ik dit bericht typ, voel ik me ook licht worden en is angst voelbaar. Angst om mijn verhaal en ervaringen te delen en angst om mezelf zichtbaar te maken. Omdat ergens nog een deel van mij mezelf niet goed genoeg vindt en bang is voor wat anderen van me vinden. Maar dat is niet meer het verhaal wat ik wil geloven. Ik kies nu anders, omdat ik weet dat ik er ook toe doe, ik vind mezelf het nu wel waard om mijn verhaal te delen. Ik geef expressie aan wie ik ben.