Posts by Dieuwke

Om maar gelijk eerlijk te zijn, voel ik me me nu een beetje kwetsbaar om twee berichten online te zetten in een ochtend. Dit raakt bij mij onzekerheid om zichtbaar te zijn en (te) veel ruimte in te nemen. Tegelijkertijd is het iets nieuws en normaal dat er dan gevoelens van onzekerheid opkomen. Ik ben me er bewust van, laat het toe en kies er voor om me er niet door te laten leiden. Angst is een slechte raadgever zei een goede vriend gisteren nog tegen me 😊. Ik volg mijn innerlijke stroom en intuïtie dat ik dit vandaag wil delen!

De kracht van kwetsbaarheid is de titel van het boek van Brene Brown, dat jaren geleden mijn ideeën over kwetsbaarheid verandert heeft. Het lezen van haar boek heeft mij geholpen om mijn kwetsbaarheid niet meer te veroordelen, maar juist te zien als bron van kracht. We voelen ons niet altijd sterk, en hoeven ook niet te doen alsof.

In de afgelopen jaren heb ik ervaren hoe moeilijk het kan zijn om je kwetsbaar op te stellen. Kwetsbaar zijn gaat voor mij over het toelaten, eerlijk zijn over en durven uiten van je gevoelens, emoties en ervaringen in relatie tot anderen. Waarbij er een vaak een angst is voor afwijzing of dat dit wat jij ervaart er niet mag zijn. Dit kunnen emoties van angst, boosheid en verdriet zijn, maar het kan ook juist het uiten van je liefde en waardering voor een ander zijn.

En iedere keer in momenten wanneer ik mijn kwetsbaarheid uit en deze met aandacht en liefde wordt ontvangen, dan ervaar ik verzachting, bevrijding en verbinding. Kwetsbaar zijn in relaties is in mijn ogen essentieel om je (diepgaand) verbonden te voelen met elkaar. En als mijn kwetsbaarheid niet met liefde ontvangen wordt, dan ben ik in ieder geval trouw aan mezelf en voel ik die verbondenheid in mij.

A.s. Zondag 14 april is de kracht van kwetsbaarheid het thema van mijn Vrouwencirkel in Harfsen. Je bent zo welkom! Ook als het nieuw voor je is en als je het spannend vind. 🌹Aanmelden kan door mij een mailtje te sturen info@waarachtignatuurlijk.nl.

Onszelf voeden en verzorgen. Dat was het thema van de tweede Ostara vrouwencirkel gisteravond. En wat was het al voedend voor ons allemaal om met elkaar samen te komen in de cirkel! ❤️ Om onszelf dat te gunnen. Tijd en ruimte te nemen daarvoor.

Ikzelf merkte dat ik steeds meer vertrouwen voel nu ik een aantal keer cirkels heb georganiseerd. Waardoor ik nog meer mijn kracht kan voelen (in plaats van onzekerheid) en meer kan genieten van de avond.
Het klaarmaken van de ruimte en het altaar voelt altijd al zo fijn om te doen. Maar als de andere vrouwen dan binnenkomen, dan voelt het compleet, kloppend en voel ik de warmte van het samenzijn.

We stonden stil bij onze intentie voor deze lente. En in de meditatie maakten we contact met de natuur en dat wat we nodig hebben de komende tijd om onszelf te voeden en verzorgen zodat ons verlangen werkelijkheid kan worden. Om te veranderen hebben we bewustzijn nodig over onszelf en ons gedrag en soms willen eerst emoties gevoeld worden om in beweging te komen naar iets nieuws. Groeipijn, maar zo helend.. Ook is het nodig om keuzes maken. Om ergens mee te stoppen, om iets nieuws te doen. Die keuzes kunnen groots zijn of heel klein. Ieder op haar/zijn eigen tempo. Vertrouw op jezelf dat je precies weet wat jij nodig hebt. Zodat jouw prachtige bloem tot volle bloei kan komen! 🪷

Vandaag is het ook nog eens nieuwe maan in Ram en een zonsverduistering. Op kosmische niveau is er veel in beweging en dat kun je ook voelen in jouw leven. Een krachtige dag om intenties te zetten en keuzes te maken om in je kracht te staan! Dat wens ik je ✨☀️💛

Voel je nieuwsgierigheid naar wat een vrouwencirkel jou kan brengen? Je bent zo welkom! Met je kwetsbaarheid en je kracht.

Afgelopen week was een intense week voor me. Na een hoogtepunt van een hele mooie Reiki master dag, en met de energie van de volle maan in Weegschaal, maakte ik een diepe duik in mijn onbewuste waardoor schaduwstukken naar het licht kwamen. Wat natuurlijk een ongelooflijke potentie heeft om nog meer in mijn kracht te staan en mijn verlangens en dromen te kunnen leven..

Maar voor transformatie komt eerst de pijn. Er waren zoveel emoties voelbaar in mijn lichaam en inzichten popten de hele dag omhoog. Schaduwstukken die naar het licht wilden komen. Het ging met zo’n tempo dat het me enigszins overviel en me enorm uitdaagde om hier met aandacht door heen te bewegen, zonder in een verhaal te vervallen of me slachtoffer te voelen. Wat mij natuurlijk ook nog wel eens even gebeurt..

Op een gegeven moment ging ik tekenen met mijn zoontje. Ik ga dan intuïtief tekenen. Waar ik normaal veel rondingen teken, begon ik meer harde lijnen te tekenen. Dat viel me op. En ik merkte dat ik zin had om te gaan krassen.. Oe wat heerlijk! Volgens mij wil dit me iets vertellen. He.. Ik ben eigenlijk boos. Waarom gebruik ik nog zoveel kleur? Ik ga even heel donker zwart krassen! Mag het even lelijk zijn? Het hoeft niet altijd mooi. Je mag boos zijn.. bevrijdend!

Door expressie te geven aan wat er van binnen eigenlijk voelbaar was, ontstond ruimte en zachtheid dat dit er mag zijn. Daarna begon ik vanzelf weer rondingen te tekenen en ontstond een natuurwezentje. De hele week voelde ik vlagen van boosheid, een emoties die ik vroeger niet altijd herkende, onderdrukte en een oordeel over had. Maar boos zijn is een natuurlijke emotie, je mag boos zijn! Het is juist een katalysator voor verandering.

Als ik dit bericht typ, voel ik me ook licht worden en is angst voelbaar. Angst om mijn verhaal en ervaringen te delen en angst om mezelf zichtbaar te maken. Omdat ergens nog een deel van mij mezelf niet goed genoeg vindt en bang is voor wat anderen van me vinden. Maar dat is niet meer het verhaal wat ik wil geloven. Ik kies nu anders, omdat ik weet dat ik er ook toe doe, ik vind mezelf het nu wel waard om mijn verhaal te delen. Ik geef expressie aan wie ik ben.

Vandaag komt een herinnering naar boven die me iets wil vertellen. Een moment dat ontstond in de tijd dat ik burn-out was, waar ik de verbinding met mijzelf kwijt was geraakt. Ik deed en kon weinig, voelde geen kracht en vertrouwen, voelde me vermoeid en depressief en voelde nauwelijks energie en blijdschap voor het leven. Apathie is een woord wat nu opkomt.

Toch was er iets in me, dat me hoe zwaar alles ook voelde, door deze tijd heen liet bewegen. Op een avond liep ik naar de badkamer en keek ik in de spiegel. Ik begon mezelf aan te kijken, minutenlang. Ik begon mezelf te zien. Ik zag een meisje dat zich zo ongelukkig voelde, zo triest en hopeloos. Ik schrok er van, om mezelf zo te zien en te voelen. Maar ik zag haar.

In dat moment ontstond er iets. Een verbinding. Er ontstond een soort een zijn met haar. Een gevoel. Ik realiseerde me dat er niemand anders is dan ikzelf die dit kan veranderen. Er is niets of niemand buiten mezelf die mij gaat redden. Ik werd me bewust dat ik de enige was die voor voor haar verantwoordelijkheid kon nemen. Dat ik degene was die voor haar moest zorgen. En ik sprak tot mezelf. Vanaf nu zou ik verantwoordelijkheid voor mezelf nemen, onvoorwaardelijk voor mezelf zorgen. Ik zal weer energiek en gelukkig zijn. Ik gun jou dat, zei mijn stem van binnen.

In dat moment dat ik de verantwoordelijkheid nam, herinnerde ik mij mijn kracht. Als volwassen vrouw. Het was in dat dieptepunt, in kwetsbaarheid, waar het licht aan ging en de kracht groeide. En dat precies is steeds hoe ik het ervaar. Door welk proces ik nu ook heen ga. In de moeilijke, zware momenten vind ik mijn goud. Dan ontstaan inzichten, groeit mijn bewustzijn, doorvoel ik emoties en gaat de energie weer stromen. Dan groei ik, dan leef ik. In mijn kracht, in mijn wijsheid, in mijn waarheid.

Precies dit had ik me vandaag te herinneren. Om weer die verantwoordelijk te nemen voor mezelf, voor mijn liefde, voor de liefde. Steeds weer. Steeds meer liefde.🧡💛💚💙💗💜

Zondag 14 april is het thema van de Vrouwencirkel Kracht van Kwetsbaarheid. Voel je welkom! Van 19.30-21.30 uur in Hoeflo te Harfsen. Jouw liefdevolle investering in jezelf is 25 euro. Aanmelden kan via een berichtje naar info@waarachtignatuurlijk.nl.

Wat een prachtige avond! Gisteravond kwamen 6 lieve, mooie vrouwen naar mijn eerste vrouwencirkel in Harfsen, waarvan het voor 5 vrouwen een nieuwe ervaring was. Het was een fijne, warme en liefdevolle avond. Ik geniet vandaag lekker na en voel me dankbaar voor deze mooie avond en het samenzijn met deze vrouwen.

We maakten een mooie reis naar binnen. Naar de stilte in ons, de rust, naar de stem van ons hart, onze intuïtie, die zo goed weet wat goed voor ons is en wat we nodig hebben. Wat een liefdevolle boodschappen kregen we. Om meer ruimte te maken voor onszelf, om te ontspannen, om het pad van ons hart te volgen, om te stralen en om meer voor onszelf te zorgen.

Wat is het voedend en helend om als vrouwen samen te komen in een cirkel! Waar iedere vrouw mag zijn wie zij is, met alles dat geuit wil worden. Waar we met aandacht naar elkaar luisteren, elkaar horen en elkaar zien.

De roos was ons anker deze avond. Ze was er fysiek bij, in geur en haar energie was voelbaar in de meditatie. Alle vrouwen mochten de zachtheid en warmte van de roos in hun hart toelaten en ontvangen. Wat een prachtige, helende energie, dankjewel lieve roos!

Als afsluiting mochten alle vrouwen ontspannen en de helende klanken van mijn tonguedrum en koshi’s ontvangen. Zodat iedereen vervuld, ontspannen en met nieuwe inzichten naar huis ging. Ik voelde me vervuld en vreugdevol dat ik deze vrouwencirkel mocht organiseren en ik voelde me ook dankbaar voor de lieve woorden die ik mocht ontvangen.

Wees welkom bij een van mijn vrouwencirkels, lieve vrouw!

Dit gedicht schreef ik oudejaarsdag 31 december 2023. Ik was al bijna een week ziek en werd door mijn lichaam gedwongen om stil te zijn, door stil te liggen en stil te zijn. Ik mocht voelen wat mijn lichaam, mijn emoties en gedachten me wilden vertellen. Ik werd me bewust van waar ik op dit moment in mijn leven sta en wat er nodig is.

Zoals vaker als ik me overgeef aan de stilte, aan het niet-weten, dan komt er als vanzelf ruimte voor iets nieuws. Deze woorden stroomden door me heen om betekenis te geven aan ruim 1,5 week ziek zijn. Daarmee ontstond er letterlijk iets nieuws uit iets ouds..